Monday, February 21, 2005

5.15 am

5.15 am, masa yang sering buatku terjaga. Mengingatkan aku insan yang senantiasa kini disisiku. Walaupun mungkin tiada kasih tapi mungkin ehsan buat teman seperti aku. Tertanya-tanya dalam sanubari ni, Adakah kehadirannya dari himpunan doa-doaku...?

Iya atau tidak bukan menjadi persoalan buatku kini. 5.15 am aku harus bangkit, dari lena dibuai mimpi agar mendetikkan semula nadi seseorang yang amat-amat aku sayangi.

Wahai Tuhan! Terima kasih meminjamkan sayap putih ini walaupun bukan kekal dikarma ini.. aku harus bangkit mengibarkannya dijerih perjalanan yang selalu menyayat pelepah sayap ini dengan duri-duri onak yang menusuk.

Apakan daya, sekurangnya aku masih punya kudrat untuk terus mengibarkannya.. bersyukur & akur itulah yang seharusnya.

Gut nite Iz!

Sayangilah orang yang menyayangi lebih daripada menyayangi orang yang disayangi. Sebab kadang-kadang kita lupa mensyukuri apa yang ada disisi kerana mahukan apa yang ada dalam Mimpi.